अनु + श्रै + यङ्लुक् + णिच् ധാതു രൂപ് - श्रै पाके - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ
ലട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലിട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലുട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലൃട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലോട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
വിധിലിങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ആശീർലിങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലുങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലൃങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुशाश्रापयति
अनुशाश्रापयतः
अनुशाश्रापयन्ति
മധ്യമം
अनुशाश्रापयसि
अनुशाश्रापयथः
अनुशाश्रापयथ
ഉത്തമം
अनुशाश्रापयामि
अनुशाश्रापयावः
अनुशाश्रापयामः
ലിട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुशाश्रापयाञ्चकार / अनुशाश्रापयांचकार / अनुशाश्रापयाम्बभूव / अनुशाश्रापयांबभूव / अनुशाश्रापयामास
अनुशाश्रापयाञ्चक्रतुः / अनुशाश्रापयांचक्रतुः / अनुशाश्रापयाम्बभूवतुः / अनुशाश्रापयांबभूवतुः / अनुशाश्रापयामासतुः
अनुशाश्रापयाञ्चक्रुः / अनुशाश्रापयांचक्रुः / अनुशाश्रापयाम्बभूवुः / अनुशाश्रापयांबभूवुः / अनुशाश्रापयामासुः
മധ്യമം
अनुशाश्रापयाञ्चकर्थ / अनुशाश्रापयांचकर्थ / अनुशाश्रापयाम्बभूविथ / अनुशाश्रापयांबभूविथ / अनुशाश्रापयामासिथ
अनुशाश्रापयाञ्चक्रथुः / अनुशाश्रापयांचक्रथुः / अनुशाश्रापयाम्बभूवथुः / अनुशाश्रापयांबभूवथुः / अनुशाश्रापयामासथुः
अनुशाश्रापयाञ्चक्र / अनुशाश्रापयांचक्र / अनुशाश्रापयाम्बभूव / अनुशाश्रापयांबभूव / अनुशाश्रापयामास
ഉത്തമം
अनुशाश्रापयाञ्चकर / अनुशाश्रापयांचकर / अनुशाश्रापयाञ्चकार / अनुशाश्रापयांचकार / अनुशाश्रापयाम्बभूव / अनुशाश्रापयांबभूव / अनुशाश्रापयामास
अनुशाश्रापयाञ्चकृव / अनुशाश्रापयांचकृव / अनुशाश्रापयाम्बभूविव / अनुशाश्रापयांबभूविव / अनुशाश्रापयामासिव
अनुशाश्रापयाञ्चकृम / अनुशाश्रापयांचकृम / अनुशाश्रापयाम्बभूविम / अनुशाश्रापयांबभूविम / अनुशाश्रापयामासिम
ലുട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुशाश्रापयिता
अनुशाश्रापयितारौ
अनुशाश्रापयितारः
മധ്യമം
अनुशाश्रापयितासि
अनुशाश्रापयितास्थः
अनुशाश्रापयितास्थ
ഉത്തമം
अनुशाश्रापयितास्मि
अनुशाश्रापयितास्वः
अनुशाश्रापयितास्मः
ലൃട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुशाश्रापयिष्यति
अनुशाश्रापयिष्यतः
अनुशाश्रापयिष्यन्ति
മധ്യമം
अनुशाश्रापयिष्यसि
अनुशाश्रापयिष्यथः
अनुशाश्रापयिष्यथ
ഉത്തമം
अनुशाश्रापयिष्यामि
अनुशाश्रापयिष्यावः
अनुशाश्रापयिष्यामः
ലോട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुशाश्रापयतात् / अनुशाश्रापयताद् / अनुशाश्रापयतु
अनुशाश्रापयताम्
अनुशाश्रापयन्तु
മധ്യമം
अनुशाश्रापयतात् / अनुशाश्रापयताद् / अनुशाश्रापय
अनुशाश्रापयतम्
अनुशाश्रापयत
ഉത്തമം
अनुशाश्रापयाणि
अनुशाश्रापयाव
अनुशाश्रापयाम
ലങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अन्वशाश्रापयत् / अन्वशाश्रापयद्
अन्वशाश्रापयताम्
अन्वशाश्रापयन्
മധ്യമം
अन्वशाश्रापयः
अन्वशाश्रापयतम्
अन्वशाश्रापयत
ഉത്തമം
अन्वशाश्रापयम्
अन्वशाश्रापयाव
अन्वशाश्रापयाम
വിധിലിങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुशाश्रापयेत् / अनुशाश्रापयेद्
अनुशाश्रापयेताम्
अनुशाश्रापयेयुः
മധ്യമം
अनुशाश्रापयेः
अनुशाश्रापयेतम्
अनुशाश्रापयेत
ഉത്തമം
अनुशाश्रापयेयम्
अनुशाश्रापयेव
अनुशाश्रापयेम
ആശീർലിങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुशाश्राप्यात् / अनुशाश्राप्याद्
अनुशाश्राप्यास्ताम्
अनुशाश्राप्यासुः
മധ്യമം
अनुशाश्राप्याः
अनुशाश्राप्यास्तम्
अनुशाश्राप्यास्त
ഉത്തമം
अनुशाश्राप्यासम्
अनुशाश्राप्यास्व
अनुशाश्राप्यास्म
ലുങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अन्वशाश्रपत् / अन्वशाश्रपद्
अन्वशाश्रपताम्
अन्वशाश्रपन्
മധ്യമം
अन्वशाश्रपः
अन्वशाश्रपतम्
अन्वशाश्रपत
ഉത്തമം
अन्वशाश्रपम्
अन्वशाश्रपाव
अन्वशाश्रपाम
ലൃങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अन्वशाश्रापयिष्यत् / अन्वशाश्रापयिष्यद्
अन्वशाश्रापयिष्यताम्
अन्वशाश्रापयिष्यन्
മധ്യമം
अन्वशाश्रापयिष्यः
अन्वशाश्रापयिष्यतम्
अन्वशाश्रापयिष्यत
ഉത്തമം
अन्वशाश्रापयिष्यम्
अन्वशाश्रापयिष्याव
अन्वशाश्रापयिष्याम