सु + लङ्घ् ധാതു രൂപ് - लघिँ भाषार्थः - चुरादिः - കർതരി പ്രയോഗം വിധിലിങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
सुलङ्घयेत / सुलङ्घेत
सुलङ्घयेयाताम् / सुलङ्घेयाताम्
सुलङ्घयेरन् / सुलङ्घेरन्
മധ്യമം
सुलङ्घयेथाः / सुलङ्घेथाः
सुलङ्घयेयाथाम् / सुलङ्घेयाथाम्
सुलङ्घयेध्वम् / सुलङ्घेध्वम्
ഉത്തമം
सुलङ्घयेय / सुलङ्घेय
सुलङ्घयेवहि / सुलङ्घेवहि
सुलङ्घयेमहि / सुलङ्घेमहि