सु + लङ्घ् ധാതു രൂപ് - लघिँ भाषार्थः - चुरादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലൃട് ലകാര പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
सुलङ्घयिष्यति / सुलङ्घिष्यति
सुलङ्घयिष्यतः / सुलङ्घिष्यतः
सुलङ्घयिष्यन्ति / सुलङ्घिष्यन्ति
മധ്യമം
सुलङ्घयिष्यसि / सुलङ्घिष्यसि
सुलङ्घयिष्यथः / सुलङ्घिष्यथः
सुलङ्घयिष्यथ / सुलङ्घिष्यथ
ഉത്തമം
सुलङ्घयिष्यामि / सुलङ्घिष्यामि
सुलङ्घयिष्यावः / सुलङ्घिष्यावः
सुलङ्घयिष्यामः / सुलङ्घिष्यामः