सम् + मन्थ् + णिच् ധാതു രൂപ് - मथिँ हिंसासङ्क्लेशनयोः - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലൃങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
सममन्थिष्यत / सममन्थयिष्यत
सममन्थिष्येताम् / सममन्थयिष्येताम्
सममन्थिष्यन्त / सममन्थयिष्यन्त
മധ്യമം
सममन्थिष्यथाः / सममन्थयिष्यथाः
सममन्थिष्येथाम् / सममन्थयिष्येथाम्
सममन्थिष्यध्वम् / सममन्थयिष्यध्वम्
ഉത്തമം
सममन्थिष्ये / सममन्थयिष्ये
सममन्थिष्यावहि / सममन्थयिष्यावहि
सममन्थिष्यामहि / सममन्थयिष्यामहि