सम् + मन्थ् + णिच् ധാതു രൂപ് - मथिँ हिंसासङ्क्लेशनयोः - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലുട് ലകാര പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
सम्मन्थयिता / संमन्थयिता
सम्मन्थयितारौ / संमन्थयितारौ
सम्मन्थयितारः / संमन्थयितारः
മധ്യമം
सम्मन्थयितासि / संमन्थयितासि
सम्मन्थयितास्थः / संमन्थयितास्थः
सम्मन्थयितास्थ / संमन्थयितास्थ
ഉത്തമം
सम्मन्थयितास्मि / संमन्थयितास्मि
सम्मन्थयितास्वः / संमन्थयितास्वः
सम्मन्थयितास्मः / संमन्थयितास्मः