मन्थ् + यङ्लुक् + सन् + णिच् ധാതു രൂപ് - കർമണി പ്രയോഗം ലുട് ലകാര ആത്മനേ പദ
मन्थँ विलोडने - क्र्यादिः
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
मामन्थिषिता / मामन्थिषयिता
मामन्थिषितारौ / मामन्थिषयितारौ
मामन्थिषितारः / मामन्थिषयितारः
മധ്യമം
मामन्थिषितासे / मामन्थिषयितासे
मामन्थिषितासाथे / मामन्थिषयितासाथे
मामन्थिषिताध्वे / मामन्थिषयिताध्वे
ഉത്തമം
मामन्थिषिताहे / मामन्थिषयिताहे
मामन्थिषितास्वहे / मामन्थिषयितास्वहे
मामन्थिषितास्महे / मामन्थिषयितास्महे