प्र + श्च्युत् + सन् + णिच् ധാതു രൂപ് - श्च्युतिँर् क्षरणे - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലുട് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
प्रचुश्च्युतिषयिता / प्रचुश्च्योतिषयिता
प्रचुश्च्युतिषयितारौ / प्रचुश्च्योतिषयितारौ
प्रचुश्च्युतिषयितारः / प्रचुश्च्योतिषयितारः
മധ്യമം
प्रचुश्च्युतिषयितासे / प्रचुश्च्योतिषयितासे
प्रचुश्च्युतिषयितासाथे / प्रचुश्च्योतिषयितासाथे
प्रचुश्च्युतिषयिताध्वे / प्रचुश्च्योतिषयिताध्वे
ഉത്തമം
प्रचुश्च्युतिषयिताहे / प्रचुश्च्योतिषयिताहे
प्रचुश्च्युतिषयितास्वहे / प्रचुश्च्योतिषयितास्वहे
प्रचुश्च्युतिषयितास्महे / प्रचुश्च्योतिषयितास्महे