दुस् + स्पश् ധാതു രൂപ് - स्पशँ बाधनस्पर्शनयोः - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം വിധിലിങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुस्पश्येत / दुःस्पश्येत / दुस्स्पश्येत
दुस्पश्येयाताम् / दुःस्पश्येयाताम् / दुस्स्पश्येयाताम्
दुस्पश्येरन् / दुःस्पश्येरन् / दुस्स्पश्येरन्
മധ്യമം
दुस्पश्येथाः / दुःस्पश्येथाः / दुस्स्पश्येथाः
दुस्पश्येयाथाम् / दुःस्पश्येयाथाम् / दुस्स्पश्येयाथाम्
दुस्पश्येध्वम् / दुःस्पश्येध्वम् / दुस्स्पश्येध्वम्
ഉത്തമം
दुस्पश्येय / दुःस्पश्येय / दुस्स्पश्येय
दुस्पश्येवहि / दुःस्पश्येवहि / दुस्स्पश्येवहि
दुस्पश्येमहि / दुःस्पश्येमहि / दुस्स्पश्येमहि