दुस् + स्तुच् + णिच् ധാതു രൂപ് - ष्टुचँ प्रसादे - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലൃട് ലകാര പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुस्तोचयिष्यति / दुःस्तोचयिष्यति / दुस्स्तोचयिष्यति
दुस्तोचयिष्यतः / दुःस्तोचयिष्यतः / दुस्स्तोचयिष्यतः
दुस्तोचयिष्यन्ति / दुःस्तोचयिष्यन्ति / दुस्स्तोचयिष्यन्ति
മധ്യമം
दुस्तोचयिष्यसि / दुःस्तोचयिष्यसि / दुस्स्तोचयिष्यसि
दुस्तोचयिष्यथः / दुःस्तोचयिष्यथः / दुस्स्तोचयिष्यथः
दुस्तोचयिष्यथ / दुःस्तोचयिष्यथ / दुस्स्तोचयिष्यथ
ഉത്തമം
दुस्तोचयिष्यामि / दुःस्तोचयिष्यामि / दुस्स्तोचयिष्यामि
दुस्तोचयिष्यावः / दुःस्तोचयिष्यावः / दुस्स्तोचयिष्यावः
दुस्तोचयिष्यामः / दुःस्तोचयिष्यामः / दुस्स्तोचयिष्यामः