दुस् + बृंह् ധാതു രൂപ് - बृहिँ भाषार्थः - चुरादिः - കർതരി പ്രയോഗം വിധിലിങ് ലകാര പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्बृंहयेत् / दुर्बृंहयेद् / दुर्बृंहेत् / दुर्बृंहेद्
दुर्बृंहयेताम् / दुर्बृंहेताम्
दुर्बृंहयेयुः / दुर्बृंहेयुः
മധ്യമം
दुर्बृंहयेः / दुर्बृंहेः
दुर्बृंहयेतम् / दुर्बृंहेतम्
दुर्बृंहयेत / दुर्बृंहेत
ഉത്തമം
दुर्बृंहयेयम् / दुर्बृंहेयम्
दुर्बृंहयेव / दुर्बृंहेव
दुर्बृंहयेम / दुर्बृंहेम