दुस् + बृंह् ധാതു രൂപ് - बृहिँ भाषार्थः - चुरादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലട് ലകാര പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्बृंहयति / दुर्बृंहति
दुर्बृंहयतः / दुर्बृंहतः
दुर्बृंहयन्ति / दुर्बृंहन्ति
മധ്യമം
दुर्बृंहयसि / दुर्बृंहसि
दुर्बृंहयथः / दुर्बृंहथः
दुर्बृंहयथ / दुर्बृंहथ
ഉത്തമം
दुर्बृंहयामि / दुर्बृंहामि
दुर्बृंहयावः / दुर्बृंहावः
दुर्बृंहयामः / दुर्बृंहामः