दुस् + बृंह् ധാതു രൂപ് - बृहिँ भाषार्थः - चुरादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലട് ലകാര ആത്മനേ പദ


 
 
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
 
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्बृंहयते / दुर्बृंहते
दुर्बृंहयेते / दुर्बृंहेते
दुर्बृंहयन्ते / दुर्बृंहन्ते
മധ്യമം
दुर्बृंहयसे / दुर्बृंहसे
दुर्बृंहयेथे / दुर्बृंहेथे
दुर्बृंहयध्वे / दुर्बृंहध्वे
ഉത്തമം
दुर्बृंहये / दुर्बृंहे
दुर्बृंहयावहे / दुर्बृंहावहे
दुर्बृंहयामहे / दुर्बृंहामहे