दुर् + मंह् + णिच् ധാതു രൂപ് - महिँ भाषार्थः च - चुरादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലൃട് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्मंहिष्यते / दुर्मंहयिष्यते
दुर्मंहिष्येते / दुर्मंहयिष्येते
दुर्मंहिष्यन्ते / दुर्मंहयिष्यन्ते
മധ്യമം
दुर्मंहिष्यसे / दुर्मंहयिष्यसे
दुर्मंहिष्येथे / दुर्मंहयिष्येथे
दुर्मंहिष्यध्वे / दुर्मंहयिष्यध्वे
ഉത്തമം
दुर्मंहिष्ये / दुर्मंहयिष्ये
दुर्मंहिष्यावहे / दुर्मंहयिष्यावहे
दुर्मंहिष्यामहे / दुर्मंहयिष्यामहे