दुर् + ध्राघ् + णिच् ധാതു രൂപ് - ध्राघृँ सामर्थ्ये इत्यपि केचित् - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലുങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुरध्राघि
दुरध्राघिषाताम् / दुरध्राघयिषाताम्
दुरध्राघिषत / दुरध्राघयिषत
മധ്യമം
दुरध्राघिष्ठाः / दुरध्राघयिष्ठाः
दुरध्राघिषाथाम् / दुरध्राघयिषाथाम्
दुरध्राघिढ्वम् / दुरध्राघयिढ्वम् / दुरध्राघयिध्वम्
ഉത്തമം
दुरध्राघिषि / दुरध्राघयिषि
दुरध्राघिष्वहि / दुरध्राघयिष्वहि
दुरध्राघिष्महि / दुरध्राघयिष्महि