दुर् + ग्लै + णिच् ധാതു രൂപ് - കർമണി പ്രയോഗം ലൃട് ലകാര ആത്മനേ പദ
ग्लै हर्षक्षये मित् अनुपसर्गाद्वा १९४५ - भ्वादिः
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्ग्लापिष्यते / दुर्ग्लपिष्यते / दुर्ग्लपयिष्यते
दुर्ग्लापिष्येते / दुर्ग्लपिष्येते / दुर्ग्लपयिष्येते
दुर्ग्लापिष्यन्ते / दुर्ग्लपिष्यन्ते / दुर्ग्लपयिष्यन्ते
മധ്യമം
दुर्ग्लापिष्यसे / दुर्ग्लपिष्यसे / दुर्ग्लपयिष्यसे
दुर्ग्लापिष्येथे / दुर्ग्लपिष्येथे / दुर्ग्लपयिष्येथे
दुर्ग्लापिष्यध्वे / दुर्ग्लपिष्यध्वे / दुर्ग्लपयिष्यध्वे
ഉത്തമം
दुर्ग्लापिष्ये / दुर्ग्लपिष्ये / दुर्ग्लपयिष्ये
दुर्ग्लापिष्यावहे / दुर्ग्लपिष्यावहे / दुर्ग्लपयिष्यावहे
दुर्ग्लापिष्यामहे / दुर्ग्लपिष्यामहे / दुर्ग्लपयिष्यामहे