उत् + मंह् ധാതു രൂപ് - महिँ भाषार्थः च - चुरादिः - കർതരി പ്രയോഗം വിധിലിങ് ലകാര പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
उन्मंहयेत् / उन्मंहयेद् / उद्मंहयेत् / उद्मंहयेद् / उन्मंहेत् / उन्मंहेद् / उद्मंहेत् / उद्मंहेद्
उन्मंहयेताम् / उद्मंहयेताम् / उन्मंहेताम् / उद्मंहेताम्
उन्मंहयेयुः / उद्मंहयेयुः / उन्मंहेयुः / उद्मंहेयुः
മധ്യമം
उन्मंहयेः / उद्मंहयेः / उन्मंहेः / उद्मंहेः
उन्मंहयेतम् / उद्मंहयेतम् / उन्मंहेतम् / उद्मंहेतम्
उन्मंहयेत / उद्मंहयेत / उन्मंहेत / उद्मंहेत
ഉത്തമം
उन्मंहयेयम् / उद्मंहयेयम् / उन्मंहेयम् / उद्मंहेयम्
उन्मंहयेव / उद्मंहयेव / उन्मंहेव / उद्मंहेव
उन्मंहयेम / उद्मंहयेम / उन्मंहेम / उद्मंहेम