आङ् + श्रा + णिच् + सन् + णिच् ധാതു രൂപ് - കർതരി പ്രയോഗം ലൃങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
श्रा पाके - अदादिः
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
आशिश्रपयिषिषयिष्यत / आशिश्रापयिषयिष्यत
आशिश्रपयिषिषयिष्येताम् / आशिश्रापयिषयिष्येताम्
आशिश्रपयिषिषयिष्यन्त / आशिश्रापयिषयिष्यन्त
മധ്യമം
आशिश्रपयिषिषयिष्यथाः / आशिश्रापयिषयिष्यथाः
आशिश्रपयिषिषयिष्येथाम् / आशिश्रापयिषयिष्येथाम्
आशिश्रपयिषिषयिष्यध्वम् / आशिश्रापयिषयिष्यध्वम्
ഉത്തമം
आशिश्रपयिषिषयिष्ये / आशिश्रापयिषयिष्ये
आशिश्रपयिषिषयिष्यावहि / आशिश्रापयिषयिष्यावहि
आशिश्रपयिषिषयिष्यामहि / आशिश्रापयिषयिष्यामहि