अव + स्रेक् + णिच् ധാതു രൂപ് - स्रेकृँ गतौ - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലൃട് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवस्रेकिष्यते / अवस्रेकयिष्यते
अवस्रेकिष्येते / अवस्रेकयिष्येते
अवस्रेकिष्यन्ते / अवस्रेकयिष्यन्ते
മധ്യമം
अवस्रेकिष्यसे / अवस्रेकयिष्यसे
अवस्रेकिष्येथे / अवस्रेकयिष्येथे
अवस्रेकिष्यध्वे / अवस्रेकयिष्यध्वे
ഉത്തമം
अवस्रेकिष्ये / अवस्रेकयिष्ये
अवस्रेकिष्यावहे / अवस्रेकयिष्यावहे
अवस्रेकिष्यामहे / अवस्रेकयिष्यामहे