अव + स्तुच् + यङ्लुक् + सन् + णिच् ധാതു രൂപ് - ष्टुचँ प्रसादे - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवातोष्टुचिषयत / अवातोष्टोचिषयत
अवातोष्टुचिषयेताम् / अवातोष्टोचिषयेताम्
अवातोष्टुचिषयन्त / अवातोष्टोचिषयन्त
മധ്യമം
अवातोष्टुचिषयथाः / अवातोष्टोचिषयथाः
अवातोष्टुचिषयेथाम् / अवातोष्टोचिषयेथाम्
अवातोष्टुचिषयध्वम् / अवातोष्टोचिषयध्वम्
ഉത്തമം
अवातोष्टुचिषये / अवातोष्टोचिषये
अवातोष्टुचिषयावहि / अवातोष्टोचिषयावहि
अवातोष्टुचिषयामहि / अवातोष्टोचिषयामहि