अभि + तृह् + णिच् ധാതു രൂപ് - तृहूँ हिंसार्थः - तुदादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലൃങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अभ्यतर्हिष्यत / अभ्यतर्हयिष्यत
अभ्यतर्हिष्येताम् / अभ्यतर्हयिष्येताम्
अभ्यतर्हिष्यन्त / अभ्यतर्हयिष्यन्त
മധ്യമം
अभ्यतर्हिष्यथाः / अभ्यतर्हयिष्यथाः
अभ्यतर्हिष्येथाम् / अभ्यतर्हयिष्येथाम्
अभ्यतर्हिष्यध्वम् / अभ्यतर्हयिष्यध्वम्
ഉത്തമം
अभ्यतर्हिष्ये / अभ्यतर्हयिष्ये
अभ्यतर्हिष्यावहि / अभ्यतर्हयिष्यावहि
अभ्यतर्हिष्यामहि / अभ्यतर्हयिष्यामहि