अभि + अनु + शास् + णिच् ധാതു രൂപ് - കർതരി പ്രയോഗം ലിട് ലകാര ആത്മനേ പദ

ശൈലി

ഏകവചനം

ദ്വിവചനം

ബഹുവചനം

പ്രഥമം പുരുഷൻ

മധ്യമം പുരുഷൻ

ഉത്തമം പുരുഷൻ

ഏക.

ദ്വി.

ബഹു.

പ്രഥമം

अभ्यनुशासयाञ्चक्रे / अभ्यनुशासयांचक्रे / अभ्यनुशासयाम्बभूव / अभ्यनुशासयांबभूव / अभ्यनुशासयामास

अभ्यनुशासयाञ्चक्राते / अभ्यनुशासयांचक्राते / अभ्यनुशासयाम्बभूवतुः / अभ्यनुशासयांबभूवतुः / अभ्यनुशासयामासतुः

अभ्यनुशासयाञ्चक्रिरे / अभ्यनुशासयांचक्रिरे / अभ्यनुशासयाम्बभूवुः / अभ्यनुशासयांबभूवुः / अभ्यनुशासयामासुः

മധ്യമം

अभ्यनुशासयाञ्चकृषे / अभ्यनुशासयांचकृषे / अभ्यनुशासयाम्बभूविथ / अभ्यनुशासयांबभूविथ / अभ्यनुशासयामासिथ

अभ्यनुशासयाञ्चक्राथे / अभ्यनुशासयांचक्राथे / अभ्यनुशासयाम्बभूवथुः / अभ्यनुशासयांबभूवथुः / अभ्यनुशासयामासथुः

अभ्यनुशासयाञ्चकृढ्वे / अभ्यनुशासयांचकृढ्वे / अभ्यनुशासयाम्बभूव / अभ्यनुशासयांबभूव / अभ्यनुशासयामास

ഉത്തമം

अभ्यनुशासयाञ्चकृवहे / अभ्यनुशासयांचकृवहे / अभ्यनुशासयाम्बभूविव / अभ्यनुशासयांबभूविव / अभ्यनुशासयामासिव

अभ्यनुशासयाञ्चकृमहे / अभ्यनुशासयांचकृमहे / अभ्यनुशासयाम्बभूविम / अभ्यनुशासयांबभूविम / अभ्यनुशासयामासिम