अप + स्तुच् + यङ्लुक् + सन् + णिच् ധാതു രൂപ് - ष्टुचँ प्रसादे - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ആശീർലിങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अपतोष्टुचिषयिषीष्ट / अपतोष्टोचिषयिषीष्ट
अपतोष्टुचिषयिषीयास्ताम् / अपतोष्टोचिषयिषीयास्ताम्
अपतोष्टुचिषयिषीरन् / अपतोष्टोचिषयिषीरन्
മധ്യമം
अपतोष्टुचिषयिषीष्ठाः / अपतोष्टोचिषयिषीष्ठाः
अपतोष्टुचिषयिषीयास्थाम् / अपतोष्टोचिषयिषीयास्थाम्
अपतोष्टुचिषयिषीढ्वम् / अपतोष्टुचिषयिषीध्वम् / अपतोष्टोचिषयिषीढ्वम् / अपतोष्टोचिषयिषीध्वम्
ഉത്തമം
अपतोष्टुचिषयिषीय / अपतोष्टोचिषयिषीय
अपतोष्टुचिषयिषीवहि / अपतोष्टोचिषयिषीवहि
अपतोष्टुचिषयिषीमहि / अपतोष्टोचिषयिषीमहि