अनु + स्पश् + णिच् ധാതു രൂപ് - स्पशँ बाधनस्पर्शनयोः - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ
ലട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലിട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലുട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലൃട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലോട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
വിധിലിങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ആശീർലിങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലുങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലൃങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुस्पाशयति
अनुस्पाशयतः
अनुस्पाशयन्ति
മധ്യമം
अनुस्पाशयसि
अनुस्पाशयथः
अनुस्पाशयथ
ഉത്തമം
अनुस्पाशयामि
अनुस्पाशयावः
अनुस्पाशयामः
ലിട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुस्पाशयाञ्चकार / अनुस्पाशयांचकार / अनुस्पाशयाम्बभूव / अनुस्पाशयांबभूव / अनुस्पाशयामास
अनुस्पाशयाञ्चक्रतुः / अनुस्पाशयांचक्रतुः / अनुस्पाशयाम्बभूवतुः / अनुस्पाशयांबभूवतुः / अनुस्पाशयामासतुः
अनुस्पाशयाञ्चक्रुः / अनुस्पाशयांचक्रुः / अनुस्पाशयाम्बभूवुः / अनुस्पाशयांबभूवुः / अनुस्पाशयामासुः
മധ്യമം
अनुस्पाशयाञ्चकर्थ / अनुस्पाशयांचकर्थ / अनुस्पाशयाम्बभूविथ / अनुस्पाशयांबभूविथ / अनुस्पाशयामासिथ
अनुस्पाशयाञ्चक्रथुः / अनुस्पाशयांचक्रथुः / अनुस्पाशयाम्बभूवथुः / अनुस्पाशयांबभूवथुः / अनुस्पाशयामासथुः
अनुस्पाशयाञ्चक्र / अनुस्पाशयांचक्र / अनुस्पाशयाम्बभूव / अनुस्पाशयांबभूव / अनुस्पाशयामास
ഉത്തമം
अनुस्पाशयाञ्चकर / अनुस्पाशयांचकर / अनुस्पाशयाञ्चकार / अनुस्पाशयांचकार / अनुस्पाशयाम्बभूव / अनुस्पाशयांबभूव / अनुस्पाशयामास
अनुस्पाशयाञ्चकृव / अनुस्पाशयांचकृव / अनुस्पाशयाम्बभूविव / अनुस्पाशयांबभूविव / अनुस्पाशयामासिव
अनुस्पाशयाञ्चकृम / अनुस्पाशयांचकृम / अनुस्पाशयाम्बभूविम / अनुस्पाशयांबभूविम / अनुस्पाशयामासिम
ലുട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुस्पाशयिता
अनुस्पाशयितारौ
अनुस्पाशयितारः
മധ്യമം
अनुस्पाशयितासि
अनुस्पाशयितास्थः
अनुस्पाशयितास्थ
ഉത്തമം
अनुस्पाशयितास्मि
अनुस्पाशयितास्वः
अनुस्पाशयितास्मः
ലൃട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुस्पाशयिष्यति
अनुस्पाशयिष्यतः
अनुस्पाशयिष्यन्ति
മധ്യമം
अनुस्पाशयिष्यसि
अनुस्पाशयिष्यथः
अनुस्पाशयिष्यथ
ഉത്തമം
अनुस्पाशयिष्यामि
अनुस्पाशयिष्यावः
अनुस्पाशयिष्यामः
ലോട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुस्पाशयतात् / अनुस्पाशयताद् / अनुस्पाशयतु
अनुस्पाशयताम्
अनुस्पाशयन्तु
മധ്യമം
अनुस्पाशयतात् / अनुस्पाशयताद् / अनुस्पाशय
अनुस्पाशयतम्
अनुस्पाशयत
ഉത്തമം
अनुस्पाशयानि
अनुस्पाशयाव
अनुस्पाशयाम
ലങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अन्वस्पाशयत् / अन्वस्पाशयद्
अन्वस्पाशयताम्
अन्वस्पाशयन्
മധ്യമം
अन्वस्पाशयः
अन्वस्पाशयतम्
अन्वस्पाशयत
ഉത്തമം
अन्वस्पाशयम्
अन्वस्पाशयाव
अन्वस्पाशयाम
വിധിലിങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुस्पाशयेत् / अनुस्पाशयेद्
अनुस्पाशयेताम्
अनुस्पाशयेयुः
മധ്യമം
अनुस्पाशयेः
अनुस्पाशयेतम्
अनुस्पाशयेत
ഉത്തമം
अनुस्पाशयेयम्
अनुस्पाशयेव
अनुस्पाशयेम
ആശീർലിങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुस्पाश्यात् / अनुस्पाश्याद्
अनुस्पाश्यास्ताम्
अनुस्पाश्यासुः
മധ്യമം
अनुस्पाश्याः
अनुस्पाश्यास्तम्
अनुस्पाश्यास्त
ഉത്തമം
अनुस्पाश्यासम्
अनुस्पाश्यास्व
अनुस्पाश्यास्म
ലുങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अन्वपस्पशत् / अन्वपस्पशद्
अन्वपस्पशताम्
अन्वपस्पशन्
മധ്യമം
अन्वपस्पशः
अन्वपस्पशतम्
अन्वपस्पशत
ഉത്തമം
अन्वपस्पशम्
अन्वपस्पशाव
अन्वपस्पशाम
ലൃങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अन्वस्पाशयिष्यत् / अन्वस्पाशयिष्यद्
अन्वस्पाशयिष्यताम्
अन्वस्पाशयिष्यन्
മധ്യമം
अन्वस्पाशयिष्यः
अन्वस्पाशयिष्यतम्
अन्वस्पाशयिष्यत
ഉത്തമം
अन्वस्पाशयिष्यम्
अन्वस्पाशयिष्याव
अन्वस्पाशयिष्याम