अनु + मन्थ् + णिच् ധാതു രൂപ് - मथिँ हिंसासङ्क्लेशनयोः - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ആശീർലിങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुमन्थिषीष्ट / अनुमन्थयिषीष्ट
अनुमन्थिषीयास्ताम् / अनुमन्थयिषीयास्ताम्
अनुमन्थिषीरन् / अनुमन्थयिषीरन्
മധ്യമം
अनुमन्थिषीष्ठाः / अनुमन्थयिषीष्ठाः
अनुमन्थिषीयास्थाम् / अनुमन्थयिषीयास्थाम्
अनुमन्थिषीध्वम् / अनुमन्थयिषीढ्वम् / अनुमन्थयिषीध्वम्
ഉത്തമം
अनुमन्थिषीय / अनुमन्थयिषीय
अनुमन्थिषीवहि / अनुमन्थयिषीवहि
अनुमन्थिषीमहि / अनुमन्थयिषीमहि