अनु + गुह् + यङ्लुक् + सन् + णिच् ധാതു രൂപ് - गुहूँ संवरणे - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലുട് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुजोगुहिषयिता / अनुजोगोहिषयिता
अनुजोगुहिषयितारौ / अनुजोगोहिषयितारौ
अनुजोगुहिषयितारः / अनुजोगोहिषयितारः
മധ്യമം
अनुजोगुहिषयितासे / अनुजोगोहिषयितासे
अनुजोगुहिषयितासाथे / अनुजोगोहिषयितासाथे
अनुजोगुहिषयिताध्वे / अनुजोगोहिषयिताध्वे
ഉത്തമം
अनुजोगुहिषयिताहे / अनुजोगोहिषयिताहे
अनुजोगुहिषयितास्वहे / अनुजोगोहिषयितास्वहे
अनुजोगुहिषयितास्महे / अनुजोगोहिषयितास्महे