अनु + गुह् + यङ्लुक् + सन् + णिच् ധാതു രൂപ് - गुहूँ संवरणे - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലട് ലകാര പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुजोगुहिषयति / अनुजोगोहिषयति
अनुजोगुहिषयतः / अनुजोगोहिषयतः
अनुजोगुहिषयन्ति / अनुजोगोहिषयन्ति
മധ്യമം
अनुजोगुहिषयसि / अनुजोगोहिषयसि
अनुजोगुहिषयथः / अनुजोगोहिषयथः
अनुजोगुहिषयथ / अनुजोगोहिषयथ
ഉത്തമം
अनुजोगुहिषयामि / अनुजोगोहिषयामि
अनुजोगुहिषयावः / अनुजोगोहिषयावः
अनुजोगुहिषयामः / अनुजोगोहिषयामः