अनु + गुह् + यङ्लुक् + सन् + णिच् ധാതു രൂപ് - गुहूँ संवरणे - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലട് ലകാര ആത്മനേ പദ


 
 
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
 
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुजोगुहिषयते / अनुजोगोहिषयते
अनुजोगुहिषयेते / अनुजोगोहिषयेते
अनुजोगुहिषयन्ते / अनुजोगोहिषयन्ते
മധ്യമം
अनुजोगुहिषयसे / अनुजोगोहिषयसे
अनुजोगुहिषयेथे / अनुजोगोहिषयेथे
अनुजोगुहिषयध्वे / अनुजोगोहिषयध्वे
ഉത്തമം
अनुजोगुहिषये / अनुजोगोहिषये
अनुजोगुहिषयावहे / अनुजोगोहिषयावहे
अनुजोगुहिषयामहे / अनुजोगोहिषयामहे