अनु + अंह् + णिच् + सन् + णिच् ധാതു രൂപ് - अहिँ भाषार्थः च - चुरादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലൃങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अन्वाञ्जिहयिषिष्यत / अन्वाञ्जिहयिषयिष्यत
अन्वाञ्जिहयिषिष्येताम् / अन्वाञ्जिहयिषयिष्येताम्
अन्वाञ्जिहयिषिष्यन्त / अन्वाञ्जिहयिषयिष्यन्त
മധ്യമം
अन्वाञ्जिहयिषिष्यथाः / अन्वाञ्जिहयिषयिष्यथाः
अन्वाञ्जिहयिषिष्येथाम् / अन्वाञ्जिहयिषयिष्येथाम्
अन्वाञ्जिहयिषिष्यध्वम् / अन्वाञ्जिहयिषयिष्यध्वम्
ഉത്തമം
अन्वाञ्जिहयिषिष्ये / अन्वाञ्जिहयिषयिष्ये
अन्वाञ्जिहयिषिष्यावहि / अन्वाञ्जिहयिषयिष्यावहि
अन्वाञ्जिहयिषिष्यामहि / अन्वाञ्जिहयिषयिष्यामहि