अव + शि ധാതു രൂപ് - शिञ् निशाने - स्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ലട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലിട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലുട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലൃട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലോട് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
വിധിലിങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ആശീർലിങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലുങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലൃങ് ലകാര
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ലട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवशीयते
अवशीयेते
अवशीयन्ते
മധ്യമം
अवशीयसे
अवशीयेथे
अवशीयध्वे
ഉത്തമം
अवशीये
अवशीयावहे
अवशीयामहे
ലിട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवशिश्ये
अवशिश्याते
अवशिश्यिरे
മധ്യമം
अवशिश्यिषे
अवशिश्याथे
अवशिश्यिढ्वे / अवशिश्यिध्वे
ഉത്തമം
अवशिश्ये
अवशिश्यिवहे
अवशिश्यिमहे
ലുട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवशायिता / अवशेता
अवशायितारौ / अवशेतारौ
अवशायितारः / अवशेतारः
മധ്യമം
अवशायितासे / अवशेतासे
अवशायितासाथे / अवशेतासाथे
अवशायिताध्वे / अवशेताध्वे
ഉത്തമം
अवशायिताहे / अवशेताहे
अवशायितास्वहे / अवशेतास्वहे
अवशायितास्महे / अवशेतास्महे
ലൃട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवशायिष्यते / अवशेष्यते
अवशायिष्येते / अवशेष्येते
अवशायिष्यन्ते / अवशेष्यन्ते
മധ്യമം
अवशायिष्यसे / अवशेष्यसे
अवशायिष्येथे / अवशेष्येथे
अवशायिष्यध्वे / अवशेष्यध्वे
ഉത്തമം
अवशायिष्ये / अवशेष्ये
अवशायिष्यावहे / अवशेष्यावहे
अवशायिष्यामहे / अवशेष्यामहे
ലോട് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवशीयताम्
अवशीयेताम्
अवशीयन्ताम्
മധ്യമം
अवशीयस्व
अवशीयेथाम्
अवशीयध्वम्
ഉത്തമം
अवशीयै
अवशीयावहै
अवशीयामहै
ലങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवाशीयत
अवाशीयेताम्
अवाशीयन्त
മധ്യമം
अवाशीयथाः
अवाशीयेथाम्
अवाशीयध्वम्
ഉത്തമം
अवाशीये
अवाशीयावहि
अवाशीयामहि
വിധിലിങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवशीयेत
अवशीयेयाताम्
अवशीयेरन्
മധ്യമം
अवशीयेथाः
अवशीयेयाथाम्
अवशीयेध्वम्
ഉത്തമം
अवशीयेय
अवशीयेवहि
अवशीयेमहि
ആശീർലിങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवशायिषीष्ट / अवशेषीष्ट
अवशायिषीयास्ताम् / अवशेषीयास्ताम्
अवशायिषीरन् / अवशेषीरन्
മധ്യമം
अवशायिषीष्ठाः / अवशेषीष्ठाः
अवशायिषीयास्थाम् / अवशेषीयास्थाम्
अवशायिषीढ्वम् / अवशायिषीध्वम् / अवशेषीढ्वम्
ഉത്തമം
अवशायिषीय / अवशेषीय
अवशायिषीवहि / अवशेषीवहि
अवशायिषीमहि / अवशेषीमहि
ലുങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवाशायि
अवाशायिषाताम् / अवाशेषाताम्
अवाशायिषत / अवाशेषत
മധ്യമം
अवाशायिष्ठाः / अवाशेष्ठाः
अवाशायिषाथाम् / अवाशेषाथाम्
अवाशायिढ्वम् / अवाशायिध्वम् / अवाशेढ्वम्
ഉത്തമം
अवाशायिषि / अवाशेषि
अवाशायिष्वहि / अवाशेष्वहि
अवाशायिष्महि / अवाशेष्महि
ലൃങ് ലകാര
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवाशायिष्यत / अवाशेष्यत
अवाशायिष्येताम् / अवाशेष्येताम्
अवाशायिष्यन्त / अवाशेष्यन्त
മധ്യമം
अवाशायिष्यथाः / अवाशेष्यथाः
अवाशायिष्येथाम् / अवाशेष्येथाम्
अवाशायिष्यध्वम् / अवाशेष्यध्वम्
ഉത്തമം
अवाशायिष्ये / अवाशेष्ये
अवाशायिष्यावहि / अवाशेष्यावहि
अवाशायिष्यामहि / अवाशेष्यामहि